ชิกกี้ สมุนที่รัก : My best friend

ชิกกี้ สมุนที่รัก 

My best friend

      บล๊อกนี้ไม่ได้เกี่ยวกับอาหารหรือขนมหรอกนะคะ ตอนแรกก็ยังไม่คิดว่าจะเอาเรื่องของสมุนมาเล่าในนี้ค่ะ แต่พอมาคิดๆดู -vเปิดอีกบล๊อกเพื่อนินทาเจ้าตัวแสบที่บ้านดีกว่า ไม่อยากให้ปนกับบล๊อกอาหาร รวมทั้งชื่บล๊อกก็ดูจะไม่เข้ากับเรื่องราวของเจ้าพวกนี้ด้วย เป็นที่มาของบล๊อกนินทาสมุนบล๊อกนี้ล่ะค่ะ แล้วมาตอนนี้ หลายๆรูปหลายๆเรื่องที่ผ่านมา ก็เรียกได้ว่าหายไปเกือบหมดแล้ว ทั้งจากคอมเสียกู้ข้อมูลไม่ได้ รูปเยอะแยะมากมายที่ไม่ได้อัดก็หายไปอย่างน่าเสียดาย หลายๆรูปที่เคยอัพไว้ใน ไฮ5 ก็ไปเอามาไม่ได้ เพราะโดนมือดีแฮกไปแล้ว เสียดายค่ะ ตอนนี้สมุนหลักก็อายุอานามเยอะอยู่สำหรับน้องหมาพันธุ์เล็กๆ เลยตัดสินใจว่าเอามาไว้ในบล๊อกนี้ดีกว่า อย่างน้อยที่สุด พวกมันก็จะไม่หายไปไหน จะยังอยู่ยังมีตัวตนกับเราในนี้ตลอดไป(ถ้าไม่โดนแฮกอีกนะ 555+) 

    แนะนำตัวค่ะ ชิกกี้ (Chicky) เป็นน้องหมาพันธุ์อะไรหว่า อิอิ คือเดาๆกันว่าเป็นชิเดิ้ลค่ะ นั่นคือ พุดเดิ้ล + ชิสุห์  ขนครึ่งตัวด้านหัวจะค่อนข้างตรง แต่ขนครึ่งตัวด้านหางจะเกือบหยิกนิดๆ ฟันเหยิน ตาโตบ้างตี่บ้าง หนัก 2.8 -3.2 กิโลกรัม เพศเมีย ยังไม่เคยมีสามีจนถึงปัจจุบัน อิอิ นั่นแหละค่ะ สรรพคุณเจ้าแสบชิกกี้ ได้มาเลี้ยงเพราะพี่สาวลูกพี่ลูกน้องซื้อมาจากเพื่อนอีกทอดค่ะ ตอนมายังไม่ลืมตาเลยด้วยซ้ำ ตัวเท่าฝ่ามือเอง ได้มา2ตัว สีขาวกับสีน้ำตาล ส่วนพี่สาวเลี้ยงสีดำไว้ ตั้งชื่อว่า ชิกกี้ กับ ชิกเก้นค่ะ ตระกูลไก่ ฮ่าๆ เป็นหมาที่ชื่อเสียหมามากมาย เอิ๊กๆ เจ้าชิกเก้นน่ารักมาก ตาโต สีขาว ขนยาวตรง ใครเห็นใครก็รักค่ะ ชิกกี้เลยค่อนข้างตกกระป๋องในช่วงนั้น แต่พอได้เกือบๆ6เดือน ชิกกี้ป่วยค่ะ กว่าจะได้ไปหาหมอก็เกือบแย่อยู่ แต่เราลืมกันไปว่าชิกเก้นจะติดเชื้อไปด้วย ลืมจริงๆค่ะ จนชิกกี้หายดี กลับมาวิ่งด๊อกแด๊กเหมือนปกติ ชิกเก้นก็เริ่มซึม พอพอไปหาหมอก็สายไปแล้ว วันรุ่งขึ้นชิกเก้นก็นอนไม่หายใจแล้ว รูปถ่ายของชิกเก้นไม่เหลือเลย เพราะหายไปพร้อมกับมือถือที่ถูกโขมย เสียดายมากๆ วันที่รู้เรื่องชิกเก้นตาย กำลังเรียนอยู่ค่ะ พอคุณพ่อโทรมา เราก็ถามอาการชิกเก้น คุณพ่อก็เลี่ยงๆไม่ตอบ เราเริ่มเอะใจ เลยเค้นถามถึงรู้ว่ามันตาย ร้องไห้โฮเลย เพื่อนๆตกใจกันมาก นึกว่าญาติเสีย 55+ พอเรียนเสร็จรีบกลับบ้านทันที รู้ว่าคุณพ่อฝังมันไว้ข้างบ้านใต้ต้นขนุน (ไปนอนคุยกับรากขนุนว่างั้น) ก็ไปนั่งร้องไห้ใหญ่ เหมือนคนบ้าอ่ะค่ะ เอาดอกไม้ เอาอาหารไปวางให้มัน ตอนนั้นโกรธชิกกี้มากเลยค่ะ คิดว่ามันเป็นต้นเหตุ เพราะตอนมันป่วย ชิกเก้น ด้วยความที่เป็นน้องหมาใจดี เขาจะไปเลียหน้าเลียขนให้ชิกกี้ตลอด ถึงขนาดคาบถาดข้าวลากไปวางให้ด้วย นิสัยดีมาก พอชิกเก้นตายใครๆก็ดูหมางเมินเจ้าชิกกี้ไปเลย น่าสงสารอยู่ เพราะมันก็งงๆว่าเกิดอะไรขึ้น กว่าจะกลับมารักมาโอ๋มันก็เกือบๆ2อาทิตย์ค่ะ เพราะแขอยู่หอด้วย ไม่อยากกลับบ้าน กลับมาก็คิดถึงชิกเก้น


        จากวันนั้นถึงวันนี้ ชิกกี้ก็กลายเป็นลูกคนเล็กของบ้านไปซะแล้ว ตอนนี้เราเรียกกันว่าป้ากี้ เพราะมันแก่แล้วค่ะ จะ 6 ขวบแล้วขนเอย อะไรเอย ก็ไม่ฟูไม่น่ารักเท่าเดิมแล้ว เหมือนหมาแก่อ่ะค่ะ แต่เรายังรักมันมากเท่าที่จะรักเพื่อนตัวหนึ่งได้ ชิกกี้เป็นที่รู้จักของทุกๆคนที่รู้จักแข เหมือนเป็นหมาป๊อปปูล่าเลย ใครๆก็รู้จัก เจอหน้าถามถึงแต่มัน 55+ วีรกรรมและความน่ารักของชิกกี้มีให้เล่าเยอะค่ะ ไว้จะอัพบล๊อกวันหลัง วันนี้โม้มากไปล่ะค่ะ ลาไปด้วยภาพนี้ สมัยยังน่ารัก มัดจุก ฟันเต็มปาก อิอิ